Przypomnijmy poprzednia część, w której omówiliśmy genezę rozwoju otyłości na tle alergicznym? Wynikiem spożywania alergizujących nas pokarmów jest rozwój stanu zapalnego. Niemożność identyfikacji szkodzących produktów sprawia iż – nieświadomi – nadal je spożywamy. Stan zapalny przechodzi w postać chroniczną.
Badania wykazały, iż likwidacja stanu zapalnego dzięki zastosowaniu diety opartej na wynikach ImuPro prowadzi do istotnego spadku masy ciała aż u 80% pacjentów.
Zaznaczyć należy iż proces ten nie jest wynikiem redukcji kaloryczności diety!
Z menu pacjenta eliminuje się pokarmy alergizujące, które z reguły bynajmniej nie należą do produktów wysokokalorycznych. Obserwowany spadek wagi jest wynikiem jedynie ograniczenia i wyciszenia stanu zapalnego. Dochodzi wówczas do hamowania dalszego gromadzenia tłuszczu w tkance mięśniowej i tłuszczowej.
Analiza utraty wagi pod wpływem 9 tygodniowej diety opartej na wynikach ImuPro wykazała, iż w grupie 938 pacjentów aż 81,4 nastąpiła istotna statystycznie utrata wagi ciała. 90,6% pacjentów z otyłością osiągnęło zakładany sukces dietetyczny.
Prezentowane obserwacje wspiera głośne badanie Erlingera i wsp. Analizował on mianowicie grupę otyłych pacjentów, poddanych interwencji dietetycznej. Mimo identycznego jadłospisu i aktywności fizycznej część pacjentów wyraźnie chudła, podczas gdy inni nie. Okazało się, iż jedynym czynnikiem różniącym obie grupy był poziom białka C – reaktywnego we krwi (CRP). Jest to podstawowy wskaźnik występującego w organizmie stanu zapalnego. Innymi słowy otyli pacjenci ze stwierdzonym stanem zapalnym byli z góry skazani na niepowodzenie stosując standardowa dietę niskokaloryczną!
Jeżeli otyłość wynika z chronicznego stanu zapalnego redukcja wagi nastąpi samoistnie po zastosowaniu diety eliminującej alergizujące produkty. Można więc zaryzykować stwierdzenie, iż istotnym elementem współczesnej dietetyki powinna być dieta ustalona indywidualnie dla pacjenta na podstawie wyników testów alergicznych (IgG zależnych).
Literatura dostępna u autora.
Dr n. biol. Patrycja Szachta
Instytut Mikroekologii w Poznaniu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz